در پس پنجره ها در نگاه فردا

می نویسم امشب

قصه ای از تکرار

راز تکراری شب

راز بی رنگی روز

در پناه قصه است

وتو مایل شو به او

وچه گفت آن شبگرد 

با صدایی آبی

اندکی فاصله است

در میان قدمت                                                

وتو بنگر که چه کم فاصله ایست                                                           

لحظه ها می گذرند

وتو کافیست که قدم برداری

تا به حسرت برسی 

حیرت از دیروز است

که ندیدی رقصش

که ندیدی عشقش

بر سر شاخه ای از جنس بلور

که تو را می نگریست

که تو را میپایید

تا در آغوش نگاهت باشد

گرچه پاییز آمد

گرچه غم با خود داشت

او هنوز منتظر نیم نگاهی ز تو بود

که نسیمی آمد از جانب بی مهری ها

از میان دل سنگ می آمد

و به سمت دل او مایل شد

و چنان کوبیدش بر دل خاک

که ترنم زنگاهش گم شد

و قدمها طی شد

حیرت از امروز است

که زمان معکوس است

و تو حسرت داری

که چرا در پس پیمودن راه

از همان لحظه ی آغاز خیال

جای او خالی بود

در نگاه فردا

حیرت از فردا است

قصه ایی دوار است

قصه ی برگ خزان

عشق یکجا و تنفر یکجا  

قدمی کوتاه است

اندکی مکث کنیم

که خزان در راه است

دل او پر راز است

وای اگر فاش شود

راز دلش

آبروی گل سرخ در خطر است

کبک ها می خواند

وهمه میبیند

و همه می شنوند

و چه کس بیدار است؟

باز هم تکرار است

نیکادل

نوشته های دیگران ()